STAFORDSKI BUL TERIJER
Strana 1 od 1
STAFORDSKI BUL TERIJER
Admin Sub Jan 19, 2008 1:29 pm
STAFORDSKI BUL TERIJER [FCI No. 76]
Originalni naziv rase: STAFFORDSHIRE BULL TERRIER
Zemlja porijekla: ENGLESKA
Sekcija: 3
Odgajivački standardi: FCI, AKC, ANKC
Klasifikacija:
FCI: Grupa 3 Sekcija 3 # 076
AKC : Terijeri
ANKC : Terijeri Grupa 2
Nastanak ove rase treba vezivati za prohujale vijekove i poznati ”bull baiting”. Za borbe sa bikovima i medvjedima, a od 1835. godine samo sa drugim psima, pripremani su psi dobijeni iz dobro planiranih ukrstanja. Centar odgoja ovih boraca, o cijem potomku sada govorimo, bio je ”Black Country” (okolina grofovije Satffordshire), a glavni kreatori “cuda od psa” tamosnji rudari i mineri. Uz vec dokazanog borca – buldoga, i svoje stare pasmine koje su cistile okna od pacova, u parenja su ubacili kratkodlakog foksterijera, bijelog engleskog terijera i nesto kasnije mancester terijera. Selekcija je bila ostra, kao i u slucaju drugih borbenih pasmina, i imala je nekoliko primarnih zahtjeva: snagu, izdrzljivost, inteligenciju i ujedljivost.
Stafordski bul terijer je i do danas sacuvao sve te osobine. One su, u kombinaciji sa iznenadjujuce visokim stepenom inteligencije i odanosti gospodaru, ucinile ovog psa vrlo popularnim i cijenjenim u cijelom svijetu. Na zalost, put do priznanja i popularizacije rase bio je dug i trnovit, tako da su psi tipa ”Bull-and-Terrier, tek 1935. godine priznati od strane The Kennel Club of Great Britain, i to pod imenom stafordski bul terijer.
Dvije velike zapreke, koje su gotovo unistile ovu rasu, su borbe pasa i bul terijer. Naime, istovremeno sa uoblicavanjem SBT-a, radjala se jos jedna nova pasmina – bul terijer, kojeg je James Hinks iz Birmingena tako originalno udesio da su zaneseni kinolozi ocarani njime skoro i zaboravili na skromnog borca iz Staforda.
Borbe pasa su takodje usporile popularizaciju rase. Pritisak javnosti, a jos vise policije, je gotovo iskorijenio taj ”sport”, a pasmini je ostala etiketa ”masina za ubijanje”, koje se sporo i mucno oslobadjala.
Ali, uprkos svim nevoljama, originalni ”Bull-and-Terrier” se ipak odrzao i to zahvaljujuci svojoj naravi. Iza grubog izgleda krilo se jedno veliko srce, beskrajno osjecajno i odano gospodaru. Pravi ljubitelji pasa nisu mogli a da tu odanost ne uzvrate istom mjerom. Upravo zahvaljujuci tome rasa je spasena. Pred I svjetski rat pojavili su se psi kod kojih je bila ustanovljena ravnoteza tjelesnih i karakternih osobina, sto je i bio cilj kreatora – kinologa.
Godina 1982. se smatra pocetkom samostalnog postojanja. O estetskom izgledu se vodilo manje racuna, pa su odgajivaci bili rastereceni sa te strane, ali se nazirala jedna ustaljenost - simpatican, nabijen pas, odan covjeku.
Iako veoma snazan i misicav, njegov izgled odudara od elegancije kakvu srijecemo kod kucnih terijera ili paradoksalnih linija kod bulterijera. Njegov eksterijer je za oko prilicno skroman i ne odgovara predstavi kakvu imamo o borbenim psima. Po mnogima, lici na mjesanca sa nasih ulica (one krupnije), a neki su ugledavsi njegovu fotografiju zakljucili: ”ovo je obicno kuce”. Listajuci stare engleske novine i kinoloske brosure, zapaza se da su ovakvi psi najcesce pobjedjivali u borbama. Za ovakve borbe potreban je snazan, brz i cvrst pas, koji moze lako prebroditi silne stresove, kao i svaki pravi borac. Zato su oni vec tada jako uzgojno selekcionisani u tom pravcu.
Jos oko 1900. godine pocela se voditi i nesluzbena rodovna knjiga, iskljucivo pop privatnoj inicijativi. Precizno vodjena, ona je kasnije odigrala veliku ulogu u registraciji SBT-a od strane negleskog kinoloskog kluba. Zanimljiv je podatak da se ime stafordski bul terijer pocelo koristiti tek dvadesetih godina ovog vijeka. Sve do tad koristeni su nazivi pit dog, bull-and-terrier, pit bull terrier.
Pocetkom 30-ih stvoreni su solidni uslovi za dalji razvoj rase: desetak porodica je vec generacijama uzgajalo te pse, tako da je postojao dovoljan broj kompetentnih osoba da pravilno usmjeri uzgovj ovih pasa. Krajem 1934. godine, raspravljala je skupina zanesenjaka na nizu neformalnih sastanaka o mogucnosti osnivanja pasminskog kluba. Do sluzbenog osnivanja kluba doslo je 25. maja 1935. godine, na sastanku koji je Joe Mallen (koji je kasnije postao legendarno ime u istoriji ove rase) organizovao u svom hotelu “Old cross Guns Hotel” u Creadley Heathu. Tom cuvenom skupu prisustvovalo je vise od 40 odgajivaca sa najmanje 20 godina iskustva u radu sa SBT-ima.
Premda se vecina prisutnih zalagala za naziv “The original Staffordshire Bull Terrier”, engleski Kennel Club to nije prihvatio. Rijec “original” (originalni, izvorni) vjerovatno je odazvala zelju da se oznaci kako ova rasa direktnije potice od “Bull-and-terriera”, nego Hinksov bulterijer. Selekcija koja je potom uslijedila na Ostrvu, uglavnom je “peglala” njegov karakter kako bi se od borbenog psa dobio porodicni pas, vezan za ukucane i strpljiv sa djecom. Eksterijer je i dalje ostao isti – snazan, mocna figura, bez ”sladunjavih” eksterijernih linija koje bi krile njegovu tesku i napornu proslost.
STANDARD
Karakter
Stafordski bul terijer je hrabar pas, veoma inteligentan i snažan. Sve to zajedno u kombinaciji sa velikom ljubavi prema čovjeku, naročito djeci, i njegova psihička stabilnost, čini ga jednim od najsvestranijih pasa. U Engleskoj ima nadimak "nanny dog".
Izgled
Stafordski bul terijer mora odavati utisak velike snage u odnosu na svoju veličinu. To je dobro građen pas, mišićav ali okretan i graciozan. Glava kod ovog psa je kratka i široka, mišići na obrazima veoma izraženi, stop veoma izražen, kratak vilični deo. Uši su kratke, u vidu poluruže (tzv. ružino uvo) ili poludignute. Uši koje slobodno padaju i sasvim špicaste uši se kažnjavaju. Oči su tamne boje, okrugle i srednje veličine. Najpoželjnije oči kod ovog psa su crne. Njuška je srednje dužine, zaobljena u gornjem delu i naglo se skuplja ispod očiju. Vilice dobro istaknute, donja je jaka i čvrsta. Usne su čvrste i dobro priležuće, bez djelova koji vise. Gornji sjekutići su u uskom dodiru sa prednjom stranom donjih sjekutića (makazasto zubalo). Njuška je apsolutno crna. Vrat je mišićav, kratak, postepeno se spušta ka ramenima. Tijelo je kratko, snažno, sa ravnim leđima. Grudni koš dubok i širok sa lijepo svedenim rebrima. Stomak umjereno prikupljen. Rep srednje dužine i nisko usađen. Šape su jake, srednje veličine. Dlaka je kratka, gusta, čvrsta pri dodiru i sjajna. Dozvoljene boje kod ovog psa su crvena, blijedo žuta, bijela, crna, plava ili bilo koja pomješana sa bijelom. Poželjna visina je od 35 cm do 40 cm. Težina kod mužjaka oko 17 kg, kod ženke oko 15 kg. Kažnjava se depigmentacija njuške, svijetle oči ili kapci bez pigmenta, suviše dug ili nepravilno nošen rep, predgriz ili podgriz. Špicaste ili savijene uši. Mužjak mora imati oba testisa.
Originalni naziv rase: STAFFORDSHIRE BULL TERRIER
Zemlja porijekla: ENGLESKA
Sekcija: 3
Odgajivački standardi: FCI, AKC, ANKC
Klasifikacija:
FCI: Grupa 3 Sekcija 3 # 076
AKC : Terijeri
ANKC : Terijeri Grupa 2
Nastanak ove rase treba vezivati za prohujale vijekove i poznati ”bull baiting”. Za borbe sa bikovima i medvjedima, a od 1835. godine samo sa drugim psima, pripremani su psi dobijeni iz dobro planiranih ukrstanja. Centar odgoja ovih boraca, o cijem potomku sada govorimo, bio je ”Black Country” (okolina grofovije Satffordshire), a glavni kreatori “cuda od psa” tamosnji rudari i mineri. Uz vec dokazanog borca – buldoga, i svoje stare pasmine koje su cistile okna od pacova, u parenja su ubacili kratkodlakog foksterijera, bijelog engleskog terijera i nesto kasnije mancester terijera. Selekcija je bila ostra, kao i u slucaju drugih borbenih pasmina, i imala je nekoliko primarnih zahtjeva: snagu, izdrzljivost, inteligenciju i ujedljivost.
Stafordski bul terijer je i do danas sacuvao sve te osobine. One su, u kombinaciji sa iznenadjujuce visokim stepenom inteligencije i odanosti gospodaru, ucinile ovog psa vrlo popularnim i cijenjenim u cijelom svijetu. Na zalost, put do priznanja i popularizacije rase bio je dug i trnovit, tako da su psi tipa ”Bull-and-Terrier, tek 1935. godine priznati od strane The Kennel Club of Great Britain, i to pod imenom stafordski bul terijer.
Dvije velike zapreke, koje su gotovo unistile ovu rasu, su borbe pasa i bul terijer. Naime, istovremeno sa uoblicavanjem SBT-a, radjala se jos jedna nova pasmina – bul terijer, kojeg je James Hinks iz Birmingena tako originalno udesio da su zaneseni kinolozi ocarani njime skoro i zaboravili na skromnog borca iz Staforda.
Borbe pasa su takodje usporile popularizaciju rase. Pritisak javnosti, a jos vise policije, je gotovo iskorijenio taj ”sport”, a pasmini je ostala etiketa ”masina za ubijanje”, koje se sporo i mucno oslobadjala.
Ali, uprkos svim nevoljama, originalni ”Bull-and-Terrier” se ipak odrzao i to zahvaljujuci svojoj naravi. Iza grubog izgleda krilo se jedno veliko srce, beskrajno osjecajno i odano gospodaru. Pravi ljubitelji pasa nisu mogli a da tu odanost ne uzvrate istom mjerom. Upravo zahvaljujuci tome rasa je spasena. Pred I svjetski rat pojavili su se psi kod kojih je bila ustanovljena ravnoteza tjelesnih i karakternih osobina, sto je i bio cilj kreatora – kinologa.
Godina 1982. se smatra pocetkom samostalnog postojanja. O estetskom izgledu se vodilo manje racuna, pa su odgajivaci bili rastereceni sa te strane, ali se nazirala jedna ustaljenost - simpatican, nabijen pas, odan covjeku.
Iako veoma snazan i misicav, njegov izgled odudara od elegancije kakvu srijecemo kod kucnih terijera ili paradoksalnih linija kod bulterijera. Njegov eksterijer je za oko prilicno skroman i ne odgovara predstavi kakvu imamo o borbenim psima. Po mnogima, lici na mjesanca sa nasih ulica (one krupnije), a neki su ugledavsi njegovu fotografiju zakljucili: ”ovo je obicno kuce”. Listajuci stare engleske novine i kinoloske brosure, zapaza se da su ovakvi psi najcesce pobjedjivali u borbama. Za ovakve borbe potreban je snazan, brz i cvrst pas, koji moze lako prebroditi silne stresove, kao i svaki pravi borac. Zato su oni vec tada jako uzgojno selekcionisani u tom pravcu.
Jos oko 1900. godine pocela se voditi i nesluzbena rodovna knjiga, iskljucivo pop privatnoj inicijativi. Precizno vodjena, ona je kasnije odigrala veliku ulogu u registraciji SBT-a od strane negleskog kinoloskog kluba. Zanimljiv je podatak da se ime stafordski bul terijer pocelo koristiti tek dvadesetih godina ovog vijeka. Sve do tad koristeni su nazivi pit dog, bull-and-terrier, pit bull terrier.
Pocetkom 30-ih stvoreni su solidni uslovi za dalji razvoj rase: desetak porodica je vec generacijama uzgajalo te pse, tako da je postojao dovoljan broj kompetentnih osoba da pravilno usmjeri uzgovj ovih pasa. Krajem 1934. godine, raspravljala je skupina zanesenjaka na nizu neformalnih sastanaka o mogucnosti osnivanja pasminskog kluba. Do sluzbenog osnivanja kluba doslo je 25. maja 1935. godine, na sastanku koji je Joe Mallen (koji je kasnije postao legendarno ime u istoriji ove rase) organizovao u svom hotelu “Old cross Guns Hotel” u Creadley Heathu. Tom cuvenom skupu prisustvovalo je vise od 40 odgajivaca sa najmanje 20 godina iskustva u radu sa SBT-ima.
Premda se vecina prisutnih zalagala za naziv “The original Staffordshire Bull Terrier”, engleski Kennel Club to nije prihvatio. Rijec “original” (originalni, izvorni) vjerovatno je odazvala zelju da se oznaci kako ova rasa direktnije potice od “Bull-and-terriera”, nego Hinksov bulterijer. Selekcija koja je potom uslijedila na Ostrvu, uglavnom je “peglala” njegov karakter kako bi se od borbenog psa dobio porodicni pas, vezan za ukucane i strpljiv sa djecom. Eksterijer je i dalje ostao isti – snazan, mocna figura, bez ”sladunjavih” eksterijernih linija koje bi krile njegovu tesku i napornu proslost.
STANDARD
Karakter
Stafordski bul terijer je hrabar pas, veoma inteligentan i snažan. Sve to zajedno u kombinaciji sa velikom ljubavi prema čovjeku, naročito djeci, i njegova psihička stabilnost, čini ga jednim od najsvestranijih pasa. U Engleskoj ima nadimak "nanny dog".
Izgled
Stafordski bul terijer mora odavati utisak velike snage u odnosu na svoju veličinu. To je dobro građen pas, mišićav ali okretan i graciozan. Glava kod ovog psa je kratka i široka, mišići na obrazima veoma izraženi, stop veoma izražen, kratak vilični deo. Uši su kratke, u vidu poluruže (tzv. ružino uvo) ili poludignute. Uši koje slobodno padaju i sasvim špicaste uši se kažnjavaju. Oči su tamne boje, okrugle i srednje veličine. Najpoželjnije oči kod ovog psa su crne. Njuška je srednje dužine, zaobljena u gornjem delu i naglo se skuplja ispod očiju. Vilice dobro istaknute, donja je jaka i čvrsta. Usne su čvrste i dobro priležuće, bez djelova koji vise. Gornji sjekutići su u uskom dodiru sa prednjom stranom donjih sjekutića (makazasto zubalo). Njuška je apsolutno crna. Vrat je mišićav, kratak, postepeno se spušta ka ramenima. Tijelo je kratko, snažno, sa ravnim leđima. Grudni koš dubok i širok sa lijepo svedenim rebrima. Stomak umjereno prikupljen. Rep srednje dužine i nisko usađen. Šape su jake, srednje veličine. Dlaka je kratka, gusta, čvrsta pri dodiru i sjajna. Dozvoljene boje kod ovog psa su crvena, blijedo žuta, bijela, crna, plava ili bilo koja pomješana sa bijelom. Poželjna visina je od 35 cm do 40 cm. Težina kod mužjaka oko 17 kg, kod ženke oko 15 kg. Kažnjava se depigmentacija njuške, svijetle oči ili kapci bez pigmenta, suviše dug ili nepravilno nošen rep, predgriz ili podgriz. Špicaste ili savijene uši. Mužjak mora imati oba testisa.
Admin- Admin
- Broj poruka : 81
Datum upisa : 19.01.2008 -
Strana 1 od 1
Dozvole ovog foruma:
Ne možete odgovarati na teme u ovom forumu|
|
|